مکتب عشق10 (سه شنبه 87/2/10 ساعت 3:56 عصر)
ادامه ی اثرات و لوازم عشق:
گفتیم اگر یک عشقی لوازم نداشته باشد این عشق محقق نمی شود.چند تا نکته از اون رو عرض کردیم من جمله خلوت,صحبت با دوست و.... تا رسیدیم به کلمه ی ذکر(یاد)
غررالحکم حدیث 859 از آقا علی(ع):
من احب شیئا لهج بذکره:
کسی که چیزی را دوست دارد ذکر او را می کند
یعنی دائما در زبانش از ذکر خدا,ذکر محبوب,ذکر معشوق می گذرد.حتما شنیدید که مجنون قیس عامری در زمان امام سجاد وجود داشتند .مجنون و لیلی که همعصر امام سجاد بودند.گفته می شود روزی امام سجاد می گذشت دید که مجنون نشسته و برخاک مدام با نوکِ دست می نویسد لیلی! و اینقدر گریه می کند که آب, این لیلی را می شوید و باز جای دیگری می نویسد.آقا اومدند بالای سرشون و سوال کردند که مجنون در وقایعی که در عاشورا و در خلافت امیرالمومنین اتفاق افتاد به نظرتون حق با کی بود؟؟؟ می گویند مجنون گریه کرد و گفت حق با لیلی بود.گفته می شود امام تبسمی زدند و فرمودند این لیلی که این مجنون می گوید مادر ما حضرت زهرا(س) است
آیه ی شریفه ی قرآن 190 و191 سوره ی آل عمران:
ان فی خلق السموات والارض واختلاف الیل والنهار لایات لاولی الالباب
محققا در خلقت آسمانها و زمین و رفت و آمد شب و روز دلائل روشنی است برای خردمندان
الذین یذکرون الله قیاما و قعودا و علی جنوبهم و یتفکرون فی خلق السموات والارض ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانک فقنا عذاب النار
آنها که خدا را یاد می کنند در هر حالت,ایستاده و نشسته و خفتن و دائم فکر در خلقت آسمان و زمین کرده گویند:پروردگارا این دستگاه باعظمت را بیهوده نیافریده ای,پاک و منزهی ما را به لطف خود از عذاب دوزخ نگاهدار
اولین نکته اینست که عقلش فعال است و با دیدن آیات و نشانه ها فعالیت عقل شروع می شود و نگاه نمی کند به درو دیوارو طبیعت و انسانها و زمین و این وسعت بی کران آسمانها و بی تفاوت باشد.لذا این نگاه برایش ذکر می آورد.
لذا باید فکر کنی تا ذکر بگویی.الحمدالله و سبحان الله و اللهِ تو وقتی جواب می دهد که فکر کنی.
در بحث نفس و شکر نفسانی خدمت عزیزان عرض کردم که ریشه ی شکر از کلمه ی کُشر گرفته می شود.شکر مغلوب کُشر است.کشر به معنای کشف می باشد.شکر یعنی اینکه شما در خلقت خودت بگردی و مسائلی که باید کشف کنی را کشف کنی و بعدا شکر کنی.مثل امروز ظهر که این برادر جانباز که صحبت می کردند وقتی بهشون گفتم شما که دو تا دست و دو تا چشم نداری چطوری زندگی می کنی و چقدر راضی هستی و بعد از بیست و یک سال کوچکترین اثری از نارضایی و کوچکترین اثری از ناشکری در وجود این آدم نبود اینجاست که بنده خودم دستها و چشمهایم رو کشف می کنم و بعد شکر می کنم.تا وقتی به دیناها و چشمهای زیباتر از چشمهای خودت نگاه می کنی اهل شکر نیستی و تا وقتی به دست دارها و قدرتمندها نگاه می کنی اهل کشف و کشر نیستی.انسان باید بگردد و برای فکر کردن کشف کند.وقتی می خواهی سبحان الله بگویی اول در خلقت آسمانها و زمین بگردد ببین چه چیزی خداوند تبارک و تعالی خلق کرده؟مخلوقات خدارو ببین بعد بگو سبحان الله,الله اکبر.وقتی می خواهی به آسمانها نگاه کنی اول نگاه کن ببین سروته این آسمان معلوم نیست بعد بگو الله اکبر.این می شود کلمه ی ذکر واقعی.
دقت:
در یک جمعی پنج دقیقه می شینی بعد بلند میشی یا نیم ساعت می شینی یا بعضی وقتها پانزده ساعت و بیست ساعت می شینی.مثلا الان شما مسافر مشهدید یا کربلا.یا حتی اصفهان و شمال برای تفریح.در این مسیر یعنی برای هر جمعی که ما تشکیل می دهیم امام صادق یک دستورالعمل برای جمعها دارد که این دستورالعمل نشان می دهد که تو اگر به این دستور عمل می کنی عاشقی وگرنه ازلوازم عشق نداری و باید دنبالش بروی و کشف کنی.
کتاب کافی جلد 2 صفحه ی 496:
مجلسی نیست که در آن مکان مجتمع شوند پس برخیزند بی ذکر خدا مگر آنکه برای آنان در روز قیامت سبب حسرت شود.
یعنی هر مجلسی هست یک مقداری از این مجلس بایستی به ذکر خدا اختصاص داده شود.یک جمله ای یک حدیثی یک صحبتی یک چیزی گفته شود از مجلس پنج دقیقه ای بگیر تا مجلس پنجاه ساعته.این مجلسی که در آن مجلس بدون ذکر خدا تمام می شود گفته می شود که در روز قیامت باعث ایجاد حسرت برای مومنین و مومنان می شود
نکته:عشق باعث قبولی اعمال است
یعنی وقتی عشق می آید به عشق تو بیشتر از عمل تو نگاه می کند
روایتی از رسول خدا(ص) در بحارالانوار جلد67 صفحه ی 248:
خدا به صورتهای شما و اعمال شما نگاه نمی کند بلکه به قلوب شما نگاه می کند.
خداوند نمی شمارد که ببیند چند رکعت نماز خواندی یا امشب شب عاشورا کجا رفتی که با پا رفتی با سر رفتی یا با دل رفتی .اگر ببیند که شما با سرو با پا رفتی خداوند تبارک و تعالی به صورتش نگاه نمی کند نه اینکه محسوب نباشد چون فرشته ها یادداشت می کنند.اما در کپه ی سمت راست میزان اعمال شما سنگینی ایجاد می کند اما خدا به این آدم نگاه نمی کند چون عاشقش نیست.مثلا یک بنده خدایی دارد به مردم سرویس می دهد مثلا دارد وام می دهد بعد صف طولانی در این گرفتن وام بسته شده و هر کس مراحل گرفتن وام را طی کند وام را می گیرد اما برخی وقتی به جلوی جایگاه ما رسیدند چون به این شخص محبت و عشق دارند صحبت می کنند که وامت رو بگیر بعد هم باهاش صحبت می کنند که خانواده چطورند بعد چایی براش می آورند و....!
لذا خداوند تبارک و تعالی ذاکرینی را بر کنار خود می نشاند که انا جلیس من ذکرنی:خداوند در کنار کسی می نشیند که دلش را آورده باشد.
لذا مصادیق عزاداری از باب محبت برای اباعبدالله از بالاترین مصادیق عشق است.بسیار قوی است.اصلا من تعجب می کنم که یک جوانی بتواند بدون ارتباط هفتگی و حتی روزانه با اباعبدالله و مجالس بتواند خودش را حفظ کند.لذا خیلی عجیب است
یکی از دوستان باصفا و اهل منبر با ما صحبت می کرد می گفت:به من گفتند که شما وقتی تو دانشگاه درس میدی خیلی کلاس داریتون خوبه اما شما چرا منبر رو رها نمی کنی و بیای تو دانشگاهها درس بدی که اثراتش هم بیشتره.ایشان گفته بودند چون تو دانشگاه نمیشه روضه ی امام حسین بخونی.بدون امام حسین اخلاق اصلا جواب نمی دهد.حسین(ع) مرکز تزریق عشق به روح من و توست تا اخلاق جواب بدهد.حتی بعضی وقتها یک یا حسین گفتن از ته دل باعث می شود که یک منبر کامل اخلاقی تو دلش جا بیفتد.بسیاری از تائبین عالم در دهه ی محرم توبه می کنند.در حالی که ما اینهمه وقت داریم و اینهمه مطلب.بسیاری از دوره های مطالعاتی تائب بار نمی آورد محب بار نمی آورد بلکه معتقد بار می آورد.یعنی اعتقاداتش را قوی می کند ولی چون قلب همراه با این اعتقادات نیست این اعتقادات یک مقداری شل می زند
استاد بزرگوارمون حضرت آقای تهرانی در رابطه با صدا و سیما که بهشون گفتم صداو سیما کمتر پخش می کند فرمودند:من به صدا و سیما گفتم که اگر می خواهید صحبتهای من رو پخش کنید باید روضه اش رو هم پخش کنید.
بدون روضه مطلب جواب نمی دهد.در حالی که خیلی وقتها همینجا زمانی که این مطلب می خواهد به دل بنشیند بلند می شود می رود
افول عشق :
افول یعنی پایین آمدن درجه ی حرارت عاشقی
1.عشق مجازی:
افول عشق به معنای عمیق تر شدن باطن عشق و کمرنگ تر شدن سطح عشق.(یعنی در دنیای مجازی اینطور نیست که ما بگوییم دونفری که به همدیگر عاشق نیستند اینها بعد از مدتی که به وصال رسیدند دیگر عاشقیشون کمرنگ می شود.لذا عاشقی در سطح کمرنگ می شود اما عمق می گیرد.مثال می زنم برای برادرها و خواهرهایی که در شهرهای دیگر دانشجو هستند.اینها پدرومادرشون همیشه در کنار همند لذا سطح عشق خودش رو نشان نمی دهد.دوستش را چون روزی یک بار می بیند زنگ هم بهش می زند دلش هم برایش تنگ می شود.اما وقتی از این پدرومادر جدا می شود عمق خودش را نشان می دهد.تازه می فهمد که چقدر نسبت به خانواده اش عاشق بود.
در ازدواج هم همین بساط را داریم.در ازدواج تظاهرات سطحی عاشقانه کم می شود اما عشق عمق می گیرد و وقتی عمق می گیرد دیگر انسان نیازی به تظاهرات سطحی ندارد.چون قلب دارد برای قلب می تپد)
وقتی که انسان عشق به خداوند تبارک و تعالی پیدا می کند اولش در نوجوانی و جوانی تظاهراتش خیلی زیاد است اما یواش یواش عمق می گیرد.در بیست سالگی این شخص ممکن است که دیگر هر روز صبح دعای عهد نخواند اما عهدی نسبت به امام زمانش در دلش بسته شده است که دارد درد می کشد و کار می کند.بزرگ شده .انگیزه ی زندگیش امامش هست و این می شود عمق عشق.
بسیاری از کسانی که در رده های پایین در برابر مصیبت اباعبدالله یا عشق اهل بیت تظاهرات بسیار زیادی دارند.کسانی که کارشان هر شب مجلس و دائما گریه و اشک و... هست آرام آرام که بزرگتر می شوند و قلبلشان که دلداده ی به محبوب می شود تظاهراتش کم می شود.میگه آقا عالم متقی با هفتاد سال نشسته ملت دارند خودشون رو می کشند اما این آقا با هفتاد سال آرام آرام یک هق هقی می کند.این چه وضعیه؟؟می گوییم وضع نیست اینقدر درد در دل این مرد سنگینه و اینقدر وظایف برای اینکه مامون خوبی باشد فکرش را مشغول کرده است تظاهرات عشقیش عمیق است.لذا در روایت داریم که حضرت زینب (س)از ظهر عاشورا تا سه چهار
روز بعد از کوفه گریه نکردند.از داخل درد اینقدر قوی می شود که بغض و بهت طرف رو می گیرد.
در مسیرهایی افول تقصیر ماست:
دوری از عفت:
ضربه ی بسیار شدید مسائل شهوانی به عشق مجازی ضربه ای که جهان غرب را کلافه کرده است.در خانه های غرب عشق کمرنگ شده چون شهوات باز شده است.اگر انسانی شهوات را برای خودش باز کند شک نکند که در خانه عشق را برای خودش فروخته است.لیبرالیسمی که در حال حاضر در غرب در مسائل جنسی حاکم است که انسانها تمایل خاصی به شخص خاصی نداشته باشند.بعضا شنیدید که گفته می شود شما مردم رو حریص کردید مردم بدتر شده اند.عشق حرص لازم دارد.اگر معشوق دم دست آدم باشد و ناز داخلش نباشد و اصرار برای رسیدن به عشق وجود نداشته باشد و یکدفعه از راه برسد بعد سهل الوصول باشد که این نشد یکی دیگه اون نشد یکی دیگه .تو اصلا مشکلی نداری.اینجا چون حرص وجود ندارد عشق شکل نمی گیرد
کتاب زناشویی و اخلاق از یک فیلسوف غربی برتراند راسل صفحه ی 35 :
فیلسوفی که می گفت من خودم خدا را قبول ندارم.
این فیلسوف می گوید:
اصلِ عشق رمانتیک اینست که معشوقِ خود را بسیار گرانبها و به دست آوردنش را بسیار دشوار بدانیم
هرچقدر میزان اینکه عاشق به سمت معشوق می رود بیشتر طول بکشد عشق بیشتر شکل می گیرد .چرا در مستحبات و خطبه ی عقد داریم که سه بار ازش بخواهید تا بگوید.این در حقیقت به تو درسی می دهد که برای بلی گرفتن باید صبر کنی تا حرص و دغدغه ایجاد شود.(یارو داماده خیلی مغرور بوده دفعه ی اول بهش گفتند جناب عروس آیا وکیل هستم؟؟عروس ساکت شده.داماد یه نگاهی به عروس کرده و گفته دلت هم بخواهد!!)عشق وقتی شکل می گیرد که حرص باشد
و در جای دیگری در همین کتاب برتراند راسل صفحه ی 39، می گوید:
از لحاظ هنر باعث تاسف است که به آسانی بتوان به معشوق دست یافت و خیلی بهتر است که وصال معشوق دشوار باشد بدون آنکه غیر ممکن گردد
پس در عشق مجازی حرص لازم است.اگر حرص نباشد و شخص برای رسیدن به همه ی مسائل جنسی و مسائل عاطفی سهل الوصول باشد.هر وقت دوست داشته باشد بتواند با نامحرمی بخندد و هر وقت دوست داشته باشد بتواند باهاش گریه کند و کاملا آزاد و عادی باشد این شخص عشق خانه از دلش خارج می شود.عشق پایه هایش می لرزد.
