علامه حلى مى فرماید : - من دیدم جماعتى از صوفیه را در روضه حضرت امام حسین علیه السلام که ایشان نماز
شام گذاردند بغیریکنفر از ایشان که او نماز نکرد و نشسته بود بعد از ساعتى بجماعت نماز خفتن را کردند و
آن شخص نکرد از یکى از ایشان سئوال کردم که این شخص چرا نماز نکرد گفت او چه احتیاج داد بنماز او بخدا
واصل شده است آیا جایز است کسیکه بخدا واصل شد میان خود و خدا حاجبى قرار دهد و نماز حاجبست میان بنده و
خدا پس بنگر ایغافل و تفکر نما در حال این جماعت که اعتقاد ایشان در باب خدا آنست که دانستى عبادت ایشان
آنست که گفتم و عذر ایشانرا در ترک نماز شنیدى و با این اعتقادات و اعمال ایشانرا از ابدال میدانند با
آنکه جاهلترین جهالند - فرق اسلامى نماز گناه معصیت دقت در حکم و فتوا علامه حلى فقیه عالیقدر شیعه وقتى
مى خواست که بر خلاف علماى سابق حکم به عدم وجوب منزحات بشر - کشیدن تمام آب چاه - به هنگام برخورد با
آلودگى ها صادر کند ،پس از مطالعه دلائل خود ناگهان به ذهنش رسید که نکند چون او خود در خانه اش چاهدارد
و این فتوا بسود خودش نیز هست در ذهنش اثر گذاشته و منجر به چنین استنباطى شده باشد از اینرو دستور داد
تا چاه منزلش را پر کردند و آنگاه مجددا دلائل خود را بررسى کرد و وقتى اطمینان حاصل کرد که منافع شخصى
در نظریه و فتوایش تاثیر ندارد آن حکم را صادر نمود ?
