مقدمه اول:

انسان اصولا خلقتش به دنبال سعادت و تکامله.تعریفی که در کتابهای بینش اسلامی هم ارائه شده.اما می خواهیم بدانیم این تکامل که می گویند چیه؟
قله ای را در دنیا خداوند برای تو منظور کرده که حداقلش این است که باید به این قله برسی.و اگر به بالاتر از این قله هم دست پیدا کردی می شود توفیق.یعنی شما موفقی اگر به قله الف
برسی و توفیق هم داری که از قله الف بالاتر بپری و به نقطه ب برسی.

مقدمه دوم:

بحث سرمایه داری تو مطرح شده و به همین دلیل است که خداوند حساب ویژه ای روی تو باز کرده.خیلی از دردها و غصه هایی که باعث می شود من و تو زانوی غم بغل کنیم و آه بکشیم و در گوشه ای منزوی شویم به این دلیل است که تو خودت را نمی شناسی اما تو می توانی بر همه اینها غلبه کنی.
اما یکدفعه می بینی در کنار امام رضا خیلی قویتری .ولی چرا وقتی از این جو دور می شوی این احساس به تو دست نمی دهد!؟
خیلی وقتها بعضی از جمله هایی که از شما می شنوم جدی برخورد می کنم که توی ذوقت بخوره.مثلا میگه یادش بخیر اون زمان. در حالی که هیچ دانشجوی دوره دکترایی نمیگه یادش بخیر سوم دبیرستان.همینطور که ما در مسیر مادیات هیچگاه نمی گوییم یادش بخیر قبلا. مگر اینکه ورشکست شده باشیم.
بنابراین هر کس از شما داره حسرت می خوره برای سالهای قبلش که من وضع و حالم اینطوری بود.و یادش بخیر مثلا کاروان 60،کاروان 70 و...هر کس در این مسیر آه می کشد برای قبل،این شخص از مسیر خلقت دور شده.
هیچ ورزشکاری بعد از اینهمه زحمتی که کشیده که حریفی را به زمین بزند یا وزنه ای را بلند کند هیچ وقت نمی گوید یادش بخیر سالهای قبل از این دوره. چون می داند که قبلش خیلی ضعیف تر بوده.
و این را هم بدان که اگر عقب هم افتاده باشی خیلی زود می شود جبران کرد.چه طوری؟؟به وسیله آقا علی بن موسی الرضا(هم سرمایه بهت میده و هم برکت)

مقدمه سوم:

عمر من وتو،فرصتهای تقسیم شده ای دارد.مثلا روزی که برای تو در سن 5 سالگی و همینطور در سن 15-40-80و... داردروزیش هم تقسیم شده است.اگر کسی آمد و در سن 10 سالگی غذایی را به تو تارف کرد و تو خوردی این غذا در بدن تو ایجاد ویتامین و پروتیین می کند.اما اگر نخوردی ممکن است که سال بعد کسی به تو تارف نکند.
بنابراین در زیارت هم فرصتها تقسیم شده است.بعضی وقتها تو یه دورکعتی نمازشب که در سن 30 سالگی می خونی یه چیزی بهت میدن که در 20 سالگی یه چیز دیگست و در 10 سالگی چیز دیگر
لذا موفقیت یکی از مقدمات مهمش قدردانی از ساعات و لحظات عمر است.
آنهایی را که می بینی در سنین بالا،بسیار نورانی و با معنویت هستند کسانی هستند که درجوانی این روزیشان را خوردند و الان از جیب می خورن.و گروه دوم کسانی هستند که توبه کردند وحشتناک با چله ها با گریه با...
امام فرمودند:پسرم،دخترم اگر در جوانی قدر دانستی که دانستی و اگر ندانستی به سن من که رسیدی کار بسیار سخت است!
لذا برخی از شماهایی که به بلوغ نرسیدین.اینا یه نمازی می خونن یه سینه ای می زنن یه توبه ای می کنن از گناهانی که اصلا در پرونده شان نوشته نشده و زیارتی که می کنند چیزی به این شخص خواهند داد که هیچگاه بعد از بلوغ به کسی نمی دهند.
پس سر موفقیت در این مقدمه اینست که تو قدر لحظه به لحظه و ثانیه به ثانیه های عمرت را بدانی.موفقیت یعنی قدردانی روزی.
آنچه در جوانی و نوجوانی به تو می دهند در میانسالی نمی دهند و آنچه در میانسالی می دهند در پیری نخواهند داد.
ابزارهایی که تو بوسیله آنها روزی معنویت را کسب می کنی همین هاست عبارت است از:چشم،دست،پاو...
از همین پایی که الان تو قیام می کنی برای نماز و زیارت از همین پا هم استفاده می کنی برای روزی مادیت.و بدان که همه اینها فرسوده می شود و خسته می شود.و اگر با خداوند نباشی نمی توانی تا آخرش بمانی.
روایت از پیامبر اکرم(ص):
نسبت به ابوذر می فرمایند:ابوذر می خواهی به تو بگویم سر موفقیت چیه؟(اول از هر چیز،بنا رو مشخص می کنه)اینکه نسبت به عمرت از درهم و دینارت(از همه دنیا)بخیل تر باش.
لحظات عمرت را قدر بدان.ثانیه های عمرت را قدر بدان و خیلی محکم نسبت به عمرت حساس باش.همانطوری که در شب آخر اینقدر قدر می دانی و همانطور که شب امتحان اینقدر قدر ساعات را می دانی همیشه اینگونه باش
همیشه تو جیبت یک قرآن کوچک،یک تسبیح،یک چیزی خلاصه همراهت باشد.هیچگاه بیکار نباش.و چقدر بخیلند بعضیها نسبت به عمرشان.برین بزرگان رو ببینید که حتی یک لحظه از عمرشان را هدر نمی دهند.
طرف می گفت رسیدم خدمت آیت الله واله.گفت:ببخشید نیم ساعت وقت دارین؟هر چی بررسی کرد نیم ساعت خالی پیدا نکرد!!!
بنابراین سر موفقیت ،بخیل بودن نسبت به عمر است.
طرف می بینی 6 نوع مجله ورزشی خریده همشون هم یک چیزی گفتند. منتها به طریقی دیگر.بعد میگن آقا که که چرا صهیونیست ها اینقدر موفق اند و مسلمانها اینقدر ضعیف!
همانطور که مردم از تفریح لذت می برن توی معنویات هم شاگرد اول شدن خیلی لذت داره.پایه های فطرت در ما نهاده شده. و حالات روحی من و تو بر طبق هجرت ها تغییر می کند.اگر از زرنگی هجرت کنی به تنبلی لذت می بری و اگر هم از تنبلی هجرت کنی به سمت زرنگی باز هم لذت می بری.
گذشته ها و آینده و برنامه ریزی برای عمر:
اولا تجربه میگه فراموش کن گذشته را اینکه در آینده چه اتفاقی قرار است بیفتد و همواره برنامه بریز.
خنگ ترین انسانهای روی زمین اگر برنامه ریزی داشته باشند موفق می شوند و آنهایی که آی کیوی بالایی دارند حواسشان باشد که این استعداد و هوش فریبشان ندهد.بلکه باید پشتکار داشته باشند و اگر این استعداد با پشتکار جمع نشد حتی از یک آدم عادی که استعداد نداره هم عقب تر می افتد.
کسانی مثل ابوریحان بیرونی،زکریای رازی،ابوعلی سینا و همینطور بزرگانی مثل علامه طباطبایی و علامه جعفری و دکتر حسابی و...اینها هم کار می کردند و هم نبوغ داشتند
آقا امیرالمومنین می فرماید:
باقیمانده عمر،قیمت ناپذیر است بوسیله انسان می تواند گذشته را جبران کند و آنچه که مرده است را زنده کند
اما ببینیم اسلام چی میگه!؟
اسلام عزیز برای سعادت 5 پایه را معرفی می کند.حتی بعضی از دروس موفقیت را از این روایات کپی گرفتن.
قال الصادق(ع):
می فرمایند برای رسیدن به موفقیت 5 پله را باید رد کنی
1.شناخت توانمندی های خویش
2.انتخاب هدف
3.برنامه ریزی
4.اراده و تلاش
5.استفاده از عوامل یاری دهنده
در چه مسیری!؟
الف:در مسیر رسیدن به قله های رسما مادی دنیا
ب:در مسیر رسیدن به قله های معنوی دنیا
پله اول:
اینکه عقل،چشم و گوش ما توانمندی های زیادی دارد برای کسانی که به آن توجه می کنند.قرآن کریم می فرماید:آنهایی که به سعادت اخروی نمی رسند از عقلشان استفاده نمی کنند و از گوشهایشان در مسیر درست بهره نمی برند و چشمهایی دارند که با این چشمها درست نمی بینند.بنابراین توانمندی این سه بسیار مهم است.
چشم است که تو را رهنمون می شود که بهترین مسیر کدام است.آنگاه تجربه ها را به کار می گیری و استفاده می کنی و این عقل است که از آن استفاده می کنی و کار می کشی برای رسیدن به سعادت و موفقیت در دنیا و آخرت
4 چیز را همیشه در نظر بگیر:
1.چرا باید اینکا را انجام بدهم؟
2.چه سودی نصیبم می شود؟
3.چه ضرری دارد؟
4.اهمی در کار نیست؟
خب 4 تاش مثبته.3 تا مثبت یکی نه.بنابراین اگر عقل ما جواب داد ما در خدمتیم در غیر اینصورت مگر دیوانه ام عمرم را هدر بدهم!
ببین چقدر چشم تو خوب می بیند؟چه کسانی می آیند؟تا حالا کسی از اینها بوده که فلان جا رفته باشه؟و اگر رفته به چه حال و روزی افتاده و...
چشم در حرم امام رضا خیلی مفیده برای تو.از آداب زیارت،نگاه کردن به بقیه زائراست.این مسیری که من می خواهم الان درش پا بگذارم آیا بقیه پیمودن؟آیا رسیدن یا نه؟
قضیه ارینب که محرم گفتم رو که یادتونه!؟؟؟
برین ببینین آیا زن امام مجتبی رسید به پسرمعاویه؟؟زن امام جواد چی؟؟؟
با نگاه چشمها با ز می شود اگر می خواهی در دنیا موفق باشی توی بچه شیعه حساب و کتابت با بقیه فرق می کند.با 100 تا تهمت و دروغ و...نمی توانی جایی باز کنی.
اگر می خواهی موفق باشی باید خدا را فراموش نکنی.
علمای اخلاق 4 میل را در انسان کشف کردند:

1.میل به پرستش:

این میل را باعث پرستش ادیان دانستند.سگ پرست ها و گاوپرست ها و خورشید پرست ها و...یک چارچوبی دارند.می دانید از کجا نشات گرفته؟اینکه میل دارد کسی را بپرستد.در مقابل کسی تعظیم کند و در برابر کسی سر خم نماید.
چطور کسی را دوست داری حاضری تن به هر خفتی بدهی؟!دلیلش اینست که این میل را تو اشتباه صرف کردی.چون چشمهایت خوب ندید.عقلت خوب کار نکرد و گوشت خوب نشنید.چون این کسی را که تو پرستش می کنی در حقیقت ذره ای است که از خداوند جدا شده و تو در مقابل این شخص کرنش کردی. در حالی که خداوند می فرماید منو ببین.
ببینید چقدر زیباست این شعر:
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست
یعنی همه چیز مال خداوند است.اگر یک جایی ببینم این خرمی از او نیست من اصلا تحویلش نمی گیرم.

2. میل به حقیقت:

میلی که باعث ایجاد علوم شده و ما همواره دوست داریم حقیقت را کشف کنیم.
خیلی ها هستند که اصلا با مرام ما راه نمیان اما صادقند.
زمانی که در جنگ بسیاری از خوارج را کشتند.امیرالمومنین بر آنها نماز خواندند و وقتی اطرافیان دلیل را پرسیدند گفتند:اینها بر مبنای اعتقادشان بر من شمشیر کشیدند و حتی گفتند که به بهشت می روند.

3.میل به زیبایی:

انسان وقتی زیبایی را می بیند خوشش می آید.ایثار را که می بیند لذت می برد.عبادت را که می بیند لذت می برد.حتی آنهایی که زمان جنگ بودند حتما دیدند که غلت زدن شهید در خون زیباست.گنهکاران که از توبه کردن لذت می برند و لذت هم دارد.بنابراین تو میل به زیبایی داری

4.میل به فضیلت:

اگر تمام مقامهای دنیا را به تو بدهند و همه در برابر تو خم شوند که تو آدم معنوی هستی و آقا ما دست بوس شماییم و....ولی با وجود تمامی اینها اگر بدانی که آدم بی خودی هستی لذتی نخواهی برد و بالعکس اگر تمام مردم از کنارت رد شوند و محلت نگذارند و هیشکی تو رو دوست نداشته باشد و حتی آنقدر فقیر باشی که یک قرون هم نداشته باشی اما بدانی که انسان بافضیلتی هستی لذت خواهی برد