سنگي که درد سکون کشيده بود رفتن را ميشناخت و کرمي که دراشتياق دويدن سوخته بود دويدن را مي فهميد و درختي که پايش در گل بود از پرواز بسيار مي دانست!****
انها از حسرت به درد رسده بودند و از درد به اشتياق و از اشتياق به معرفت...