آقا سیّد مرتضى کشمیرى ـ رحمه اللّه ـ از کسانى بود که تظاهر به غیب گویى مى نمود. شخصى مى گفت: پشت سر سیّد مى رفتم، به ذهنم خطور کرد که مگر کسى غیر از امام معصوم ـ علیه السّلام ـ هم غیب مى داند؟ در این هنگام، سیّد ـ رحمه اللّه ـ برگشت و به من گفت:
«نَعَمْ، أَلْمُؤْمِنُونَ یَعْلَمُونَ!» آرى، مؤمنان هم [علم غیب] مى دانند! در فکر فرو رفتم که «نَعَمْ» گفتن ایشان براى چه بود، من که فقط در ذهنم خطور کرده بود!
در روایت هم داریم که حضرت امام موسى کاظم ـ علیه السّلام ـ علیهِ یکى از امام زاده ها فرمایشاتى فرمودند. راوى مى گوید: در آن مجلس فورا به ذهنم خطور کرد که حضرت ما را به صله و احسان به نزدیکان و خویشاوندان امر مى فرماید، ولى خود درباره ى ارحام خود چنین مى فرماید! تا در دلم چنین خطورى شد، فورا حضرت فرمود: این هم که علیهِ آن امام زاده گفتیم، از بِرّ و احسان ما به اوست تا با اظهار اختلاف میان ما و او، از دشمنان محفوظ بماند.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله بهجت(رحمة الله علیه)
|
|
