نماز مثل ماشین است. شما این قدر استارت می زنید تا روشن بشود. نماز استارتی است که
می زنید. اگر زدید روشن نشد، خسته می شوید و دیگر نمی زنید. نماز استارتی است که
برای حیات انسان می زنید تا روشن بشود و بگیرد. قدیمها می آمدند « هندل »    می
زدند. اینقدر هندل می زدند تا یک دفعه ماشین روشن می شد. یکی که روشن بشود دیگر بس
است، دیگر بعد از آن نمازت، بعد از روشن شدن است که با دل زنده نماز     می خوانی.
خود آن روشنی وادارت می کند که نماز بخوانی. نماز برای این است که به انسان معنا
بدهد و انسان را زنده کند.
** قلب حق شناس **
مغز بادام
گاهی بادام و گردو
را که می شکنی، مغز ندارد. انسانها هم مثل پوست بادام و گردو هستند، و ایمان و
تقوایشان مغز بادام و گردو است. اگر حرف به او زدی، فهمید و گرفت، بدان که این
بادام مغز دارد. مغز انسانها قلبشان است که با آن نصیحت را قبول می کنند و حق را از
باطل تمیز می دهند و با آن قلب، صدای انبیاء را تشخیص می دهند و با آن قلب، عاشق
خدا می شوند. حالا اگر یکی این قلبش پوسیده، کرم زده، ضایع شده، مثل این است که
بادام را می شکنی، چیزی داخلش نیست، می گویی پوسیده است.