آداب پوشیدن / آداب خوابیدن. از وقت خوب استفاده کنید سعی کنید بحث این هفته را به هفته ی آینده نیاندازید و در همین هفته بر روی آن کار کنید تا اثرش را ببینید. و الا نتایجش به دست نخواهد آمد. و آنوقت شبیه فردی می شود که خیلی چیز بلد است ولی عمل به آن نمی کند. می شوید شبیه این کاریکاتور ها که سرشان بزرگ است و تنشان کوچک. اگر باطنمان رو شود؛ خودمان از خود فرار می کنیم. چه برسد به دیگران. این است بار دیگر به خواهران و برادرانم تأکید می کنم که نگذارید فرصت هایتان از دست برود.

فرصت های خیر را غنیمت بشمارید که مثل ابر خواهد گذشت.عمری گفتی که به زودی انجام می دهم، به زودی انجام می دهم. انشاءالله الساعة. با آرزو های بلند و آرمانی زندگی کردیم. امام سجاد (ع) می فرمایند : خدایا من فانی کردم عمرم را به تصویف کردن ، صوف صوف کردن. 1-آداب پوشیدن آداب پوشیدن را قدری ادامه می دهیم و به اتمام می رسانیم. و بعد بحثی دیگر. همه ی آقایان و مراجع این را اعلام کرده اند که لباس های ما نباید شبیه کفار باشد. و این را بدانند عزیزان که امریکا ، غرب و شرق نمی توانند الگوی پوشش ما باشند. این فتوای همه است. ما بچه مسلمانیم و باید لباسمان لباسی باشد که جامعه ی اسلامی آن را می پذیرد. شباهت و تشبه به جنس مخالف هم ممنوع است. ما مردها لباس زن ها را نباید پپوشیم و بلعکس . حتی برخی از بزرگان دمپایی زنانه را هم پایشان نمی کنند. اگر مشترک باشد طوری نیست. این ها آثار خاص خودش را دارد. 2- آداب خوابیدن بنده اگر 24 ساعت در روز را بگذرانم حدود یک سوم یعنی هشت ساعت آن را خواب هستیم. خواب یکی از نعمت های الهی است. انسان اگر در روز خوابش نرود خیلی وحشتناک است. اعصاب آدم به هم می ریزید. خواب یکی از نیاز های جدی آدم است. البته همه یکسان نیستند. برخی وقتی عصبی می شوند خوابشان می رود. برخی دیگر در حالت عصبانیت خواب به چشمشان نمی آید. برخی از حیوانات خوابشان یک مرحله ای است. یعنی سر را می گذارد و یک دفعه ای می خوابد. یعنی هفت الی هشت ساعت می خوابد. ولی برخی اینگونه نیستند یک ساعت می خوابند و بعد از آن ساعتی بیدار است و بار دیگر می خوابد و الی آخر. اما ما انسان ها چه خوابی برایمان خوب است آن هم به چه میزان. خواب برای جوانان نعمت خوبی است. من فکر می کنم خواب مطلوب خواب چند مرحله ا است، چون درباره ی سیره ی پیامبر آمده است که در بین خواب شب چند باری پا می شدند و هر باری مشغول عبادت یا برنامه ای می شدند و بعد می خوابیدند. بر نامه ی مختصر و شیرینی می توان داشت در هر قسمت خواب و بیداری. این خواب ایده آل است. اگر کسی شروع نکرده یهو نمی تواند. چند تا چیز در خصوص خواب است که باید بدانید تا بتوانید برای آن برنامه ریزی کنید. کسی که اهل اینگونه خوابیدن شود ؛ اهل نماز شب و روزه گرفتن و سحری خوردن هم خواهد شد. اهل اینکه تهجد در شب داشته باشیم خواهد شد. الآنه خیلی از ماها در نماز صبح هم مانده ایم. برخی می گویند ما ساعت می گذاریم و مامان بابامون باید بیدارمان کند. آخر هم گاهی از اوقات نمازم خراب می شود. چند اصل است که اگر توجه داشته باشید کار خوابتان یکسره می شود. تقریباً هر نه ساعت به نه ساعت خوابتان می گیرد. نکته ی بعد اینکه در هر ساعت خواب ما 20 دقیقه در حال خوابیدنیم، 20 دقیقه در حال بیدار شدنیم و 20 دقیقه خوابیم. یعنی در هر ساعت خواب ما 20 دقیقه از آن را خواب هستیم. بقیه اش در حال رفت و برگشتیم. در همان حالت خواب عمیق است که اگر خوابی ببینیم یادمان نمی آید. ما خواب هایی که یادمان می ماند در همان 20 دقیقه ی ابتدایی یا انتهایی است. نکته ی سوم اینکه خواب را همه اش را به شب نیاندازید و مقداری از آن را به روز بعد موکول کنید. نکته ی چهارم اینکه بهترین موقع برای خواب صبح ، خواب پیش از ظهر است. البته ممکن است خیلی ها بگویند برنامه ی ما به گونه ای نیست که آن موقع بخوابیم. اگر آن موقع نتوانستید بعد از ظهر بخوابید؛ ولی حتی المقدور خواب صبح بهتر است پیش از ظهر ؛ نزدیک به ظهر و دور از بعد از ظهر باشد. این نکات را داشته باشید و به آن عمل کنید. من می روم سر تنظیم خواب و این بحث تا اینجا تمام. این افرادی که می گویند صبح ها خواب می مانیم به آن دلیل است که شب ها دیر می خوابند. یکی از چیز هایی که نامطلوب است گذراندن وقت به شب نشینی های طولانی است. وقت را شب ها می کشند. هر کسی به نوبه ی خود به گونه ای. خوب خیلی طبیعی است. اشتباه است. شما اگر پیش از ظهر بخوابید نه ساعت بعد گفتم خوابتان می گیرد. مثلاً ساعت 11 الی 12. یعنی ساعت 9 شب وقت خواب شماست. معمول ما می گویند 9 شب مگر می شود خوابید ؛ ما اصلاً نمی توانیم بخوابیم. اگر هم بخوابیم ؛ خوابمان هم نمی رود. همینجور است؛ به خاطر اینکه هیچوقت شما پیش از ظهر نمی خوابید. خوب حالا آن طرفش را هم بگیر. وقتی می گویم قبل از ظهر بخواب باید 9 ساعت قبل از خواب بیدار شده باشی. یعنی ساعت 2 صبح. 9 تا 2 ؛ 5 ساعت و 1 ساعت هم صبح 6 ساعت می خوابی. اگر 2 صبح 3 هم بشود موردی ندارد. یعنی در هر روز 7 ساعت می خوابی. اینطوری دیگر مثل ساعت کار می کنی.مثل این ساعت های دیجیتال. ما این کار را نمی کنیم. ساعت یک بعد از نصف شب می خوابیم تا هشت صبح. بعد 3 بعد از ظهر 3 الی 4 خوابمان می گیرد . می ره تا 1؛ دوباره خوابمان می گیرد. ممکن است بگویید من رسمم نیست بخوابم. نمی فهمی؛ اگر در همان حال سرت را بگذاری خواهی رفت. همین که آدم حالت چرت میگیرتش 5 دقیقه هم رفع خستگی اش می شود. پا می شه؛ رفت 9 ساعت دیگه. من در کلاس های ساعت 4 اگر تنظیم خوابم به هم بریزد خوابم می برد. من می فهمم. نفس نمی کشند، من قشنگ خوابم می برد. این هم خواب است. برای همین اگر این موقع پشت فرمان باشی خوابت می برد. این موقع اگر سر کار جدی مثلاً امتحان باشی خوابت می برد. بنابر این باید خواب را تنظیم کنیم. اگر خواب را تنظیم کنیم؛ برنامه هایمان هم درست می شود. یک بخشی از زندگی آدم جمع و جور می شود. شما فرض کنید 60 سال عمرمان باشد؛ یک سوم آن خواب بودیم. یعنی 20 سال از 60 سال را خواب بودیم. درسته! خیلی است. آنوقت یعنی زنده است. که در این حالت هیچ کاری نمی تواند بکند. این که گفتم مربوط به خواب جسم است. اما روح انسان هم می خوابد. برخی تمام عمر هم می خوابند. همه عمر در خواب!!! پیامبر (ص) می فرمایند : مردم خوابند؛ همین که می میرند بیدار می شوند. البته آن موقع دیگر دیر شده است. فرصت ها رفته؛ نباید اینجور باشد. واقعاً برخی هشتاد؛ نود سال خواب خوابند. من و شما جزو کدامیم ؟ نمی دانم می دانید خواب در اصطلاح اخلاقی و عرفانی ما چیست؟ می گویم. همان غفلت است. که آدم در آن حالت هیچ چیزی را نمی فهمد. گوش دارد ولی نمی شنود. چشم دارد ولی نمی بیند. عقل و تعقل و تفکر و ... را خدا به او داده ؛ ولی خواب است. حالا یک وقتی خوابیم؛ یک وقتی خودمان را به خواب زده ایم. من اگر خواب باشم؛ همین که شما تلنگری به من بزنی از خواب بیدار می شوم ؛ با یک صدا از خواب پا می شوم. اما اگر خودم را به خواب زده باشم. شما چگونه می توانید مرا از خواب بیدار کنید. این اصلاً شدنی نیست. اگر بمب هم منفجر کنند، باز این آقا یا خانم خوابند. عجب خوابی. برای همین است که قرآن می فرماید : دل دارند ولی تفقد ندارند؛ گوش دارند ولی گوش شنوا ندارند، چشم دارند؛ ولی چشم بیدار ندارند. این ها مثل چهار پایانند، بلکه بدتر؛ این ها چه کسانی هستند؟ این ها آدم هایی اند که غافلند. این خواب به ظاهر وقت کشی است، ولی این ابزاری است برای کاری دیگر. مثل یک توقف گاه یا استراحتگاه می ماند که من در آن جا پیاده شوم، و گوشه ای بنشینم و آبی بخورم و نانی . جون بگیرم و بعد راه بیافتم. اینجا ماندن که هدف نیست. خوردن خوابیدن ابزاری است برای حرکت بعد. آخر این نمی شود که تو 30 ساعت پشت سر هم برانی. خودت داغون می شوی مانند ماشینت. برای اینکه اینطور نشود بزن کنار استراحتی کن. برای آنکه اعصابت سر جایش بیاید، چشمت کمی خستگی اش در شود تا بتوانی ادامه دهی. برخی مان منزل بین راه را منزل مسکونی می گیریم. بسیاری از ما ها این دنیا را خانه ی اقامت می دانند، درصورتی که اینجا نیست. این یکی از منزل های راه است. این کاروان سرایی است که نیمه روزی در آن توقف داریم. بارت راببند می خواهیم برویم. آقا دارند کوس رحیل را می زنند. دنیا مون هم همینطور است. وقتی فریاد رحیل زده می شود ؛ من دنبال بستن بار و پیدا کردن وسایلم هستم. مگر این چند روزه را دریابی والّا ... . امام علی (ع) در خطبه هایشان بارها سر مردم داد می زدند که ای مردم توشه بردارید. بهترین توشه تقوا است. توشه بردارید. خوابتان نبرد. بعضی ها شما را خواب می کنند. قرص اکستازی می دهند تا بخوری. اینها خودشان خوابند می خواهند شما را هم بخوابانند. می دانید چه کسانی یا چه چیزهایی هستند؟ برخی اوقات مال است، برخی را خواب می کند. خانه ، ماشین . موبایل ، ویدئو، ماهواره، اینترنت، هر روزی یک بازی داری . هر روز یک گول زنک داری که بندش هستی. در گذشته تلویزیون در حال موبایل و در آینده چیز دیگری. حضرت آیت الله حائری در خاطراتشان آورده اند که در شهر ما تازه از این لامپ گازی ها آمده بود. در آن زمان یک قهوه خانه از این لامپ ها آورده بود. کسی در کنار آن می نشست و روشن می کرد و فتیله را بالا می کشید، تا همه جا روشن می شد افراد بنا می کردند به صلوات فرستادن. ما الآنه به آن ها می خندیم؛ از کجا معلوم در آینده به ما نخندند؟ دیدید بعضی ها را برای خوردنشان برنامه دارند. عمرشان را برای این حرف ها گذاشته اند. به خدا با نصف نون سنگک شکم آدم قشنگ سیر می شود. این همه هم چیز نمی خواهد. نمی خواهم منکر غذای خوب باشم ؛ نه من می گویم هر چیزی به اندازه ی خودش. من و شما الآنه خنده مان می گیرد از آن چراغی که مردم دورش جمع می شدند. چقدر آدم ها افتخار می کردند اینترنت فلان و بهمان. افتخار انسان به این چیز ها نیست؛ آن چیز دگری است. آن را پیدا کن. خدا نیاورد آن روزی را که خود را به غفلت بزنیم. بخواهد نفهمد. خیال کنیم هر چه که نمی فهمیم بهتر است. قرآن می فرمایند؛ اینها مثل چهارپایانند، بلکه بدتر. اینها غافلانند. گمشده ی انسان اینها نیست، چرا که اگر اینها بود ، باید وقتی که بهشان می رسیدیم احساس کامل بودن می کردیم، ولی اینطور نیست. به آن چراغ ها و اینترنت ها سیر نشدیم. صبر کن، فردا یک سر و صدای دیگری بلند می شود و می روی دنبال آن. اینها نیست. اونی که تو می خواهی ؛ کمال مطلق است، نه اینها، اینها که کمال نیست چون مهدودیت درشان نهفته است. زحمت باید کشید تا به او رسید. خوشا به حال شهدا که از آن شراب نوشیدند. خوشا به حال اون هایی که فهمیدند باید چه کار کنند. آدم اگر یک لحظه اش را بفهمد بهتر از میلیون ها سال است که نفهمد.