کنترل خود انسان  و نفس انسان:

نقش تعقل در کنترل سختی ها در رسیدن به رضایت الهی

روایتی از امام حسین(ع) –بحارالانوار- ج44-ص 279:

در مورد زمانی که اصحاب امام جایی قرار گرفتند که پایان خوشی های دنیاست

که عبارت خوشی ها نامفهوم،نارسا،ناقص شاید هم غلط است.

در این جا این مطلب  شاید برای ما گفته شده ،چون  اون ها حساب و کتاب شون رو پس داده بودند آنها از علایقشون بریده بودند.تا نبری نمیروی حتی واسه مردن عادی .کفار تا نبرنشون نمی برن.اما مومن تا نبرد نمیرود.شرط پرواز آسمونی بودنه و آسمونی بودن یعنی فاصله گرفتن از زمین.

امام حسین (ع) فرمودند:

ای صاحبان کرامت صبر کنید. که این صبر، صبر زمانیه نه صبر در برابر مصیبت و طاعت.(یعنی امام حسین به یارانش میگه که مثلا دوازده ساعت صبر کنید)

مرگ :مگر چیست مرگ!؟می خواهید به چه درجه ای برسید؟ مرگ چیز جدیدی نیست و با این جمله که

می فرماید مرگ چیز جدیدی نیست کل دنیا را مشخص می کند.مگر پلی است برای ر سیدن از جایی به جای دیگه.جایی که راهی وجود نداره جز این پل.

امام حسین برای اینور آب یعنی این دنیا دو صفت را بیان می کند.یکی اینکه دنیا پلی است که شما را از گرفتگی می گذرونه.

بعوس یعنی اخمو.پس دنیا را گرفتگی  می داند که گرفتگی یعنی گرفتاری.

ابن طاووس نقل می کنه که اگر از یک عاقل بپرسیم که جناب یه اتفاقی برات می یفته با یک طناب توی چاه آویزون میشی.پایینت یه اژدها منتظره تو رو ببلعه و از بالا دو تا موش سفیدوسیاه دارن طناب رو

 می جون .نگاه می کنه می بینه ، می تونه از دیواره بالا بره،(ما ز بالایم و بالا می رویم، انا لله و انا الیه راجعون) شروع می کنه  به بالا رفتن دستش به یه چیزه لزج می خوره، نگاه می کنه می بینه عسله، مزه مزه می کنه، با این که توش خار و خاشاکه، شروع می کنه به خوردن. زنبورها از راه می رسن بهش حمله می کنن.

سوال اینه که با توجه به این شرایط طناب و اژدها و موش ها، این آدم شروع می کنه به جنگیدن با زنبورها تا یکم بیشتر عسل بخوره. حالا از این آدم عاقل می پرسیم آیا این آدم عقل داره؟اگه آدم عاقلی باشه

 می گه: نه نداره. اگه عقل داشته باشه میگه با این همه دردسر خوردن ارزش نداره، بگیر برو بالا.

امام صادق (ع) می فرمایند: اغلب مردم  این عقل رو ندارند.

ما ز بالایم ، باید به سمت بالا حرکت کنیم، پایان خلقت بی ارزش انسان همون اژدهای ته چاهه.حالا مشغول شدن به زیبایی های دنیا.دروغ می گی ، غیبت می کنی، زیرآب این و اونو میزنی برا این که یه قاشق بیشتر عسل بخوری، که زیبایی های دنیا  مثه عسل میمونن، پس تمام قسمت های شیرین و زیبای دنیا مثله عسل میمونه که هزار تا نیش زنبور دنبالشه، هر نعمت دنیا یه زهر مار هم بهش سنجاقه.

بغض: در هم پیچیدگیه، یعنی دنیا گرفتاری داره. هیچ شیرینی توی دنیا نیست که بدون گرفتگی بشه بهش رسید.

 ضرّاء : ناراحتی ها، بی آبرویی ها، شکست های معنوی، که دنیا پر از این مسائله.تو دینا بعضی وقتا این قدر  تردد راحته که وقتی به یه نفر میگن یه پله بیا بالاتر، میگه نه جام خوبه، این موقع است که خدا به فرشته هاش میگه بالاتر رو نشونش بدین تا راضی بشه، وقتی بهش نشون میدن راغب میشه.

شیرینی های دنیا هضم میشن، میگیم خوش گذشت، نمیگیم خوشیم، اما توی اون دنیا در خوشی هستند، در بهشت هستند، این میشه فرق این ور آب با اون ور آب که توفیر بین اید دو تا زیاده.

به سوی جنت وسیع که همه چیز توی این جنت وسعت داره.خوراکی ها وسعت دارن، مقام وسعت داره، تموم نمیشه، به همه هم میرسه، رحمت وسعت داره، خداوند تبارک و تعالی  می فرماید: من روزی هفتاد بار شخصا با مؤمن صحبت می کنم که اگه تمام لذت های دنیا و آخرت رو جمع کنی، به اندازه لذت هم صحبتی با خدا نمیرسه،  من و تو کافیه که نسبت به بلاها زمان بدیم، کدوم یکی از شما هاست کراهت داشته باشه از زندان به قصر بیاد.بعضیا می گن دنیا زندونه، اما موقع خوشی یادشون میره، بعضیا عادت به قفس دارن و دوست دارن توی قفس باشن.دوست دارن این قفس هر چه بیشتر براشون نعمت بیاره، اما ما برای قفس خلق نشدیم .

حالا دشمنان خدا، یعنی اهل گناه ، دوست دارن توی این دنیا بمونن چون از قصر که این دنیاست به زندان عذاب میرن. زندان اون دنیا با زندان این دنیا اصلا قابل مقایسه نیست.

آیا مؤظفیم به علی بن موسی الرضا، به خدا، عرضه بداریم که ما را در این دنیا و جهان تطهیر کن؟

پیامبر فرمودند: برای دعا به خدا بگین، خدایا اگه قراره منو به خاطر گناهام عذاب کنی تو که فضلت انتها نداره منو تو همین دنیا ببخش،

بلا طلبی جز بندگی مؤمن نیست.

خیلی از ما ها گناه می کنیم که آخر کار خدا درستمون کنه، که خیلی زشته، که این نفس مکاره هست و نمیشه کاریش کرد.

یکی از نکات مهم برای رسیدن به رضایت نوع بینش و نگاه عینی یعنی چشمی و قلبی توست.

بعضیا توی صحبتاشون می گن همه کارمندا دزدن، همه نیروی انتظامی ها اهل رشوه هستند، در این مورد باید گفت تا کسی صفتی در وجودش نباشه اهل تعمیم دادن این صفت به دیگران نیست و این نشون میده که خودت هم آره.

فساد یه فیلتر روی چشمت و چشم دلت میکشه مثه کسی که عینک قرمز می زنه و همه چیز رو قرمز می بینه .

وقتی صفتی رو به همه نسبت میدی یعنی خودت اون صفت رو داری، مثلا شاید دزد نباشی اما صفتش توی تو هست، یعنی پاش برسه اهلش هستی.

چرا زینب(س) فرمود: ما رایت الا جمیلا.چون صفت جمال و جمیل در زینب(س) وجود داره.

اهل بیت ما می فرمایند هر کسی هر چقدر گناهکار باشه ما براش دعا می کنیم. از امام صادق (ع) پرسیدن کسی نماز نمی خونه اما شما رو خیلی دوست داره نظرتون چیه؟ فرمودند دعا می کنیم نماز خون بشه.چون صفتشون صفت جماله.

هر کسی با صفت خودش به دنیا نگاه می کنه، پس وقتی منو تو به رضا یا بلا، خوش بین یا بدبین هستیم به ذاتمون برمی گرده.

امام صادق (ع) در مورد شهید فرمودند: شهید اصلا موقع شهادت درد رو احساس نمی کنه.روحه که رنج رو احساس می کنه و جسم هیچ چیزی رو درک نمی کنه. روح پرواز می کنه بقیه چیزا فیزیک دنیاست.بقیه چیزا واسه شهید وظیفه ماست حتی گریه کردن.

نسبت به بلا یا رضا این ما هستیم که به عالم مینگریم

درد روح یعنی ابراز مصیبت یعنی جزع، جزع یعنی شکایت از خدا نه به خدا.

توی بازی دنیا ما قمار میکنیم پس باید شکست رو هم بپذیریم فقط یه کلمه لیاقت داره در وجود تو بروز کنه، که اونم رضاست.

زیارت شما قبول نیست مگر با نزدیکی به صفت مزرور، باید به صفت مزرور آگاه بود.

توجه به اینکه  حوادث و مصیبت ها اتفاقی نیستند، مصیبت یعنی اصابت کردن.یعنی بلا جاش درسته و همین جاست و تو نمیتونی تغییرش بدی و حکیمی عالم رو میچرخونه که از ما نظر نمی خواد.

مصیبت در ادبیات فارسی اشتباه معنی می شه که باهاش ناراحتی و درد و سیا هی می یاد.مصیبت یعنی برخورد.

معنایابی سختیها  همون چیزییه که از ابوریحان بیرونی گرفتن که دراین مورد رساله ای دارن و در غرب داره ازش به عنوان معنا درمانی یاد می شه.

معنا درمانی یعنی اینکه به بیماران فرصت می دن به جای نالیدن  از دردهاشون به دردهای خودشون ببالن.مثلا منی که یک پای سالم دارم،می تونم کار یه آدم سالم رو انجام بدم.

دو تا اندوه داریم :اندوه از درد و اندوه از اینکه چرا شادمان نیستیم

وقتی ناراحتی پیش می یاد به بالا تر از خودت نگاه نکن.درد خودت رو برای خودت افتخار فرض کن.

بلا آزمون است برای تکامل

بلا آزمون است برای شکستن سد محنت

زینب(س) کسی بود که غم از غمشون تکون خورد.

بلا آزمون از لذت

لذت از این بالاتر که معشوق ببینه داری براش درد می کشی.

بلا آزمون تکلیف     

این بلا یعنی اینکه خدا تو رو  مکلف کرده یعنی آدم حسابت کرده بعضی ها رو خدا ولشون کرده تا روزا بچرخن و شبا هم مثل حیون بخوابن.اینا رو خدا به حال خودشون می ذاره.

در دنیا باید کوبیده شوید تا بتونید شکل بگیرید.

بلا و تطهیر

وقتی بلا می یاد تو رو پاک می کنه

بلا و ترفیع

بلا باعث بالا رفتن می شه

بلا و نعمت یابی

تا وقتی کورنشی قدر چشم داشتن رو نمی دونی.

کشف نعمتها و نَعمتها

نَعمت اینه که بگی مردم کافرند و همچی دارن

تعدیل لذت جویی

اگر ما بلا نداشته باشیم دچار اپی کوریسم می شیم که می رن سراغ لذتها بدون محدودیت.بعضی لذات محدودیت ندارن و اگه ولش کنی تا الی آخر ادامه پیدا می کنن.لذت تمومی نداره.

بلا لذت رو تعدیل می کنه.ترمز تو با لذات بریده می شه با بلا مثل مرگ اطرافیانته که  خودت رو جمع و جور می کنی

لذت وصال

تنها سرمایه (رأس المال)استعانته و اشک بلا رو از بین می بره

راه حل اول و آخر رسیدن به رضایت از خدا در زندگی

که راه حل دومی هم نداره همینه

استعینوا بالصبر و الصلوة

که این صبر یعنی به دنیا زمان بده با سکوت با نماز

امام حسین (ع):زینبم اگه برات مشکل شد نماز بخون

اگه بدونی نماز چیه همه چیز رو می تونی درک کنی. بقیه چیزا خودشون خود به خود درست می شن.