وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ

و ما را گواهان بر منکران قرار داد

کسی که معارف دینی را درس داده و تبلیغ کند و خودش مقید به هیچ اصل اخلاقی نباشد، مسلماً دین انحرافی را ترویج مـىکند و این دین باطل است.

وَ کَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَ

و به کرم خود شمار ما را از آنان که شمارشان فرو کاست فزونى بخشید

خداوند این لطف را در حق ما انجام داد، آخرالزمانـىهایی که تعدادمان خیلی کـمتر از بسیاری از امـتهاست. پس به این مناسبت خدا را سپاس مـىگوییم و بر آخرین فرستادهی بزرگوارش سلام و درود مـىفرستیم:

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِینِکَ عَلَى وَحْیِکَ

بار خدایا، بر محمد که امین وحى توست درود بفرست

او کسی بود که به حرف خدا نه چیزی افزود و نه چیزی از آن کم کزد. حتا قبل از رسالت هم امانـتداری خود را ثابت کرده بود.

به مغیره – لعنـة الله علیه - گفتند به مردم بگوییم که محمد دروغگوست؟ و مغیره – لعنت الله علیه – گفت نه، کسی باور نمـىکند.

دلیل تولد این همه مکاتب انحرافی این است که مردم دین را با زندگی خود تطبیق مـىدهند و به دین اضافه مـىکنند و یا از آن کم مـىکنند. قرآن کریم در مورد علمای یهود مـىفرماید که از قول موسا حرف در مـىآوردند و کتابها و احکام قبلی را نسخ مـىکردند.

وَ نَجِیبِکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ صَفِیِّکَ مِنْ عِبَادِکَ إِمَامِ الرَّحْمَةِ

برگزیده از میان آفریدگان توست، دوست مخلص از میان همه بندگان توست و امام رحمت

او تنها کسی بود که برگزیده شد، مصطفا. مرکز رحمت بود. در تاریخ یهود آمده که موسا – علی نبینا و آله و علیه السلام – برخوردهای فیزیکی هم داشت و حتا یکی از این برخوردها منجر به قتل یک نفر شد. او حقش را با زور هم که شده مـىگرفت، اما پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – در نهایت رأفت و مهربانی بوده و تمام هم و غمشان این بود که مردم جهنمی نشوند.

زمانی که در حجاز به ایشان سنگ مـىزدند می فاصله گرفتند و دسـتها را به سوی آسمان گرفتند، بسیاری از مردم به خیال ایـنکه مـىخواهند آن قوم را نفرین کنند، هراسان شدند؛ اما ایشان فرمودند پروردگارا این قوم من جاهل هستند، آنها را هدایت کن.

پیامبران دیگر یا نفرین مـىکردند، یا به خدا گله مـىکردند و یا حتا درگیر مـىشدند. ما نه در تعالیم دین مسیح رحمت مـىبینیم و نه در اعمال پیروانش و تمام جنـگهای خانمانسوز را آنها به راه انداختـهاند. در موردیهود هم که هر چه نگوییم بـهتر است.

اما اسلام دین رحمت و توبه است، در اسلام ارتباط مستقیم با خداوند وجود دارد، ولی در مسیحیت باید کشیش را راضی کنی تا گناهت بخشیده شود. خدای ماست که بـهراحتی مـىبخشد، درحالـىکه خدای مسیحیت بخشش را مـىفروشد.

وَ قَائِدِ الْخَیْرِ
و کلید برکات

رسول گرامی اسلام – صلی الله علیه و آله و سلم – هر چه آورده خیر است و خوبی، بسیار سهل گرفته است، حتا نمازی که از جانب خدا آورده برای رسیدن به آرامش است، زکات و خمسش مصداق ایثار و انفاق است. اما در عین حال اگر کسی هم بخواهد ظلم کند، ما در مقابلش مـىایستیم. شیعه نباید اجازه دهد که در جهان ظلم به وجود آید. اسم این خشونت نیست، وحدان است و عقیده، شیعه با زبان خوش از مرزهای عقیدتی و جغرافیایی خود دفاع مـىکند.

وَ مِفْتَاحِ الْبَرَکَةِ

و کلید برکات

ما هر چه داریم و به هر چیزی که برسیم از برکات وجود پیامبر و ائمه علیهم السلام است. اصلاً به برکت رسول گرامی ماست که خداوند ما را تحویل مـىگیرد و خودمان مـىدانیم که لایق این برخورد نیستیم.

کَمَا نَصَبَ لِأَمْرِکَ نَفْسَهُ‏ وَ عَرَّضَ فِیکَ لِلْمَکْرُوهِ بَدَنَهُ

آن‏سان که او جان خویش در فرمان تو نهاد و جسم خویش به راه تو هدف تیر بلا گردانید

حضرت محمد – صلی الله علیه و آله و سلم – در مسیر خدا به بدنش فشار آورد و برای او بسیار از خود مایه گذاشت، و لذا ما هم باید پیامبر را الگوی خود قرار دهیم.

عدهای تمام هم و غم خود را صرف این کردهاند که حضرت رسول – صلی الله علیه و آله و سلم – و اهل بیت – علیهم السلام – در شهوات نسبت به خود سخت نمـىگرفتند، اینان سرمایـهگذاری کردهاند تا شهوترانی خود را توجیه کنند. حال آنکه نبی اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – با برخی از زنان خود حتا رابطـهی جنسی هم نداشتند و بسیاری از زنانی که با ایشان ازدواج مـىکردند پیرزن بودند. پیامبر بزرگوار ما نفسشان را به مخاطره مـىانداختند، چند سال در شعب ابـىطالب در محاصره بودند و حتا آب برای آشامیدن نداشتند و توانی برای راه رفتن نداشتند. اهل بیت – علیهم السلام – بسیار سختی کشیدند و اذیت شدند.

وَ کَاشَفَ فِی الدُّعَاءِ إِلَیْکَ حَامَّتَهُ

و در دعوت به دین تو با خویشاوندان خود آشکارا خصومت ورزید

رسول اعظم – صلی الله علیه و آله و سلم – فقط به خاطر خدا با بسیاری از نزدیکان خود قطع رابطه کرد. مسلماً اگر پیامبر به ابوجهل و ابولهب – لعنـة الله علیهما – چراغ سبز نشان مـىداد، آن دو عموهای خوبی مـىشدند.

وَ حَارَبَ فِی رِضَاکَ أُسْرَتَهُ وَ قَطَعَ فِی إِحْیَاءِ دِینِکَ رَحِمَهُ‏

و براى خشنودى تو با خاندان خویش به پیکار برخاست و تا دین تو را زنده دارد، پیوند از خویش و پیوند ببرید

علاوه بر قطع رحم با خویشان نزدیک، برای احیای دین خدا با برخی از آنان جنگید.

وَ أَقْصَى الْأَدْنَیْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ وَ قَرَّبَ الْأَقْصَیْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَکَ وَ وَالَى فِیکَ الْأَبْعَدِینَ وَ عَادَى فِیکَ الْأَقْرَبِینَ

نزدیکان انکارپیشه را از خود دور داشت‏ و دوران دعوت‏پذیر را به خود نزدیک ساخت. در راه تو با بیگانگان دوستى ورزید و با نزدیکان دشمنى.

از عموها و عموزادههای و خویشاوندان خونی خود برید و دورترین افراد مانند سلمان و ابوذر و عمار و یاسر را به خود نزدیک کرد، حتا بدون ایـنکه اویس قرنی را ببیند به او ابراز علاقه مـىکرد.

و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِی تَبْلِیغِ رِسَالَتِکَ‏ وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِکَ‏ وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِکَ‏

و تا حق رسالت تو بگزارد، خویشتن را به رنج افکند. جان خویش در بوته تعب نهاد تا به کیش تو دعوت کند. خویشتن به کار داشت تا امت را اندرز دهد.

تا جایی در مسیر رسالت خود را به سختی انداخت که خدا به وی اعتراض کرد:

مَا أَنزَلْنَا عَلَیْک الْقُرْءَانَ لِتَشقَى(طه: 2)

قرآن را بر تو نازل نکرده‏ایم که در رنج افتى.

از این آیه نتیجه مـىگیریم که تبلیغ کردن برای خدا حدی دارد برای فرد باید یک مهلت زمانی تعیین کرد و پس از آن اگر به سمت خدا نیامد باید از او دست کشید، هر چند که از نزدیـکترین افراد باشد.

وَ هَاجَرَ إِلَى بِلاَدِ الْغُربَةِ وَ مَحَلِّ النَّأْیِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ‏

به دیار غربت رخت کشید و موطن مألوف و زادبوم و سراى انس خود رها کرد

برای هجرت چند معنی و مفهوم پیشنهاد شده است:

1. هجرت مکانی: حضرت محمد – صلی الله علیه و آله و سلم – زمانی که مـىخواستند از مکه خارج شوند، گریه مـىکردند: اشک مـىریزم که به خاطر دین خدا از بـهترین زمین خدا جدا مـىشوم.
2. هجرت قلبی: حضرت محمد – صلی الله علیه و آله و سلم – روح خود را از وابستـهگی به دشمنان خدا جدا کرد. انسان حق ندارد به کسی دل ببندد که به خدا دل نبسته است.
3. هجرت ارتباطی: پس از هجرت حتا به دشمنان خدا نباید اعتقاد داشت، و رابطه باید به کلی قطع شود.